Ein ung mann sit på ein psykiatrisk institusjon, skuldig i kriminelle handlingar som han ikkje heilt forstår, men heller ikkje klarar å fortrenge. Han tenker på faren, som skal gravleggast nest dag. Han greier ikkje å snakke med nokon om problema sine, men det har vist seg at han har eit stort skrivetalent, og psykologen oppmodar han til å skrive om seg sjølv. Etter kvart som han skriv, trenger det seg på minne frå barndom og ungdom. Med brutal realisme blir det fortalt om korleis ein barndom prega av kulde, avmakt og einsemd formar eit menneske som omverda ser på som eit monster. Men gjennom hovedpersonen sine intense forsøk på å forstå og å halde verda saman, blir lesaren samtidig kjend med eit fortvila menneske. Carl Frode Tiller (f. 1970) debuterte i 2001 med denne romanen, som straks vekte oppsikt blant kritikarar og lesarar. Boka vart bl.a. innstilt til Brageprisen, kåra til P2-lyttaranes romanpris 2001 og Tarjei Vesaas' debutantpris.
