I denne prosasamlinga møter lesaren nysgjerrige kafégjestar, lærarar med ei sterk trang til å utagere, og pågåande sufflørar. Ein ting har desse menneska til felles — dei gjer så godt dei kan i møte med kvardagen. Det er berre det at det ikkje hjelper noko særleg. Dette er Arne Henning Årskaugs debutbok.
